CBN-advies 4-1 - Vermeldingen  in  het  centralisatieboek

Dit  advies  is  verouderd  als  gevolg  van  publicatie  van  het  koninklijk  besluit  nr.  22  van  15 december  1978  (B.S.  4  januari 1979).

Krachtens  artikel  4,  tweede  lid  van  de  wet  van  17  juli  1975  moeten  al  de  in  de hulpdagboeken  ingeschreven  gegevens  met  vermelding  van  de  diverse  berokken rekeningen  gecentraliseerd  worden  in  één  centralisatieboek.   
  
De  interpretatie  van  deze  bepaling  heeft  talrijke  vragen  doen  oprijzen.  Ze  hebben  de Commissie  ertoe  gebracht  aan  de  Regering  voor  te  stellen  de  tekst  ervan  te  wijzigen  om de  draagwijdte  ervan  nadertoe  te  lichten.1  
  
Naar  de  mening  van  de  Commissie  moet  de  huidige  tekst  als  volgt  worden geïnterpreteerd:   
  
Het  is  evident  dat  de  wetgever  niet  het  overschrijven  in  het  centralisatieboek  heeft willen opleggen  van  elk  der  in  de  hulpdagbeken  geregistreerde  gegevens,  maar  wel  het  geheel van  deze  gegevens.  De  term  «gecentraliseerd»  houdt  namelijk  in  dat  de  gegevens  vooraf worden  gegroepeerd  volgens  hun  gemeenschappelijke  kenmerken.   
  
De  verplichting  om  in  het  centralisatieboek  de  gegevens  over  te  nemen  die  in  de hulpdagboeken  zijn  ingeschreven  houdt  in  dat  dee  vermelding  betrekking  moet  hebben op de  geregistreerde  bewegingen.  De  eenvoudige  vermelding  van  de  saldi  van  de  rekeningen die  door  deze  boekingen  beïnvloed  werden  beantwoordt  dus  niet  aan  de  wttelijke vereisten.   
  
Doordat  de  tekst  de  vermelding  voorschrijft  van  de  diverse  betrokken  rekeningen  volstaat het  niet  de  inschrijving  in  het  centraisatieboek  te  beperken  tot  het  totaal  van  de debet‐ en  creditbewegingen  van  de  diverse  hulpdagboeken,  en  minder  nog  ze  te  beperken tot  een  boeking  «diversen  aan  diversen».   
  
De  centralisatie  moet  gehecht  zijn  aan  het  rekeningstelsel  van  de  onderneming  en derhalve  verricht  worden  voor  de  rekeningen  warin  dat  stelsel  voorziet.  In  vele  gevallen echter  bevat  het  rekeningstelsel  een  groot  aantal  rekeningen  en  het  overschrijven  met  de hand  van  de  bewegingn  die  elk  ervan  hebben  ondergaan  ‐gelet  op  de  moeilijkheid  om mechanische  middelen  te  gebruiken  voor  het  inschrijven  in  een  register  ‐ kan  niet  alleen een  aanzienlijk  werkvolume  vertegenwoordigen,  het  kan  ook  een  bron  van  vergissingen zijn.  Er  mag  worden  aangenomen  dat  de  bedoeling  van  de  wetgever  ‐ veilig  stellen  dat de boekingen  niet  achteraf  gewijzigd  kunnen  worden  ‐ niet  uitsluit  dat  de  vermeldingen  in het  centralisatieboek  betrekking  hebben  op  de  syntheserekeningen  van  het  rekeningstelsel van  de  onderneming,  voor  zover  deze  boeking  wordt  gestaafd  door  een verantwoordingsstuk  van  de  centralisatieverrichtingen.  Onder  syntheserekening  moeten  de posten  worden  verstaan  die  in  het  als  minimum  geldend  genormaliseerd  rekeningstelsel worden  angegeven  met  een  getal  van  twee  cijfers.   
 

• 1. Zie: Advies over bepaalde wijzigingen aan de wet van 17 juli 1975.